"Ik kan zelfs het uitgangspunt niet begrijpen. Wetenschappelijk onderzoek begint met het observeren van de werkelijkheid, waarna hypothesen worden geformuleerd. De hypothese die kennelijk ten grondslag ligt aan dit onderzoek - dat seksueel misbruik van kinderen niet zo schadelijk is als wij denken - kan niet gerechtvaardigd worden door de literatuur."

Antwoord 1: Een onderzoek kan geldig zijn zonder hypothese.

Onderzoek dat een hypothese test, is één soort onderzoek; er zijn ook andere soorten. Een onderzoek kan ook starten met een vraag, zoals bijvoorbeeld: "Richt seksueel misbruik van kinderen schade aan en zo ja, wat leren de verzamelde gegevens ons tot dusver?" Er is ook iets als exploratief of verkennend onderzoek en er is ook handelingsonderzoek, dat zoekt naar praktische manieren van handelen. Ook is er meta-analyse. Je kunt alleen een meta-analyse verrichten als er voldoende onderzoek is gedaan naar de zaak in kwestie.

Meta-analyse combineert resultaten van onderzoeken en onderzoekt wat ze tezamen te zeggen hebben. Meta-analyse kent minder methodologische storingen (biases) omdat het onafhankelijk is van de uitgangspunten en de verhoopte resultaten van de oorspronkelijke onderzoekers. Een meta-analyse observeert terdege de objectieve werkelijkheid omdat men zich uitsluitend baseert op onderzoek dat dat ook doet. De statistische technieken werken onafhankelijk van de onderzoeker en het onderwerp van studie, waardoor de kans op methodologische fouten gering is.

Vraag 2: Kan een geldig onderzoek uitgaan van zelfrapportage?

Tegenstanders hebben opgeworpen dat de meta-analyse niet steunt op feiten, maar vanwege het gebruik van zelfrapportage alleen op wat de studenten hebben gezegd - niet op wat er echt is gebeurd.

Antwoord 2: Alle oorspronkelijke onderzoeken maakten gebruik van zelfrapportage.

Zelfrapportage is veelvuldig gebruikt en overal geaccepteerd in de sociale wetenschappen. Deze methode is gebruikt in alle onderzoeken die de meta-analyse onderzocht. Geen van de opponenten heeft ooit enig bezwaar uitgesproken tegen zelfrapportage, zolang deze maar spraken van een hoop problemen en schade als gevolg van de ervaring van seksueel kindermisbruik. Zij spraken niet over de rapporten die positieve ervaringen vermeldden.

In de meta-analyse echter zijn alle rapporten opgenomen, dus ook die positieve. Omdat de opponenten niet zo gesteld zijn op die positieve rapporten, maken ze nu ineens bezwaar tegen zelfrapportage als methode. Dezelfde opponenten die altijd geloofden in de negatieve zelfrapportages, negeren nu de stem van de studenten die neutrale of positieve gevolgen meldden.

Vraag 3: Is een steekproef van studenten representatief voor de bevolking als geheel?

De auteurs pretenderen te spreken over de bevolking in het algemeen, maar zij hebben alleen zelfrapportages van studenten onderzocht - slechts een deel van de bevolking dus.

Antwoord 3: Onderzoek heeft uitgewezen dat studenten-steekproeven representatief zijn.

De opponenten hebben altijd geloofd dat de conclusies van onderzoeken met steekproeven uit kliniek of gevangenis representatief waren voor de bevolking als geheel, zolang namelijk de conclusies maar spraken van veel schade aangericht door SMK (Seksueel Misbruik van Kinderen). Het is toch duidelijk dat die steekproeven niet representatief kunnen zijn voor de bevolking als geheel.

De bevindingen van de studenten-steekproef in de meta-analyse kwamen overeen met die vanuit een steekproef uit de gehele bevolking (Rind & Tromovitch 1997). Je kunt dus op empirische gronden beweren dat studenten-steekproeven representatief zijn.

Vraag 4: Waren de studenten niet te jong om de negatieve gevolgen te merken?

Studenten, zo zeiden de opponenten, zijn te jong om de negatieve gevolgen ten volle te ondervinden. Hun jeugd geeft hun er weerstand tegen; zij zullen de negatieve gevolgen later wel gaan ondervinden als ze getrouwd zijn.

Antwoord 4: Onderzoeksgegevens tonen aan dat dit niet waar is.

Opponenten die dit argument gebruiken hebben de meta-analyse kennelijk niet gelezen. De auteurs zeggen op blz. 27 van de meta-analyse:

"Een mogelijke tekortkoming van het werken met studenten is dat zij te jong zijn om de symptomen te ervaren, of dat zij beter in staat zijn om te gaan met de stress van SMK dan mensen uit andere populaties (Jumper 1995). Echter, jongere en oudere volwassenen verschilden niet in SMK reacties volgens de meta-analyse van Neuman et al. (1966).
Voorts waren de gemiddelde effecten qua omvang van de studenten-steekproeven van Jumper gelijk aan die van de algemene steekproeven van Rind & Tromovitch (1997), alsook aan die van de niet-klinische steekproeven van Neuman et al. (1996) en de algemene steekproeven van Jumper, 1995, na enkele correcties.”

Vraag 5: Is SMK niet zo breed gedefinieerd dat er een oververtegenwoordiging van de mildere vormen in zit, bijvoorbeeld van vormen zonder lijfelijk contact?

Zo schreef de FRC (Family Research Counsel) bijvoorbeeld:

"[...] de auteurs namen in hun analyse gegevens op over de mildere vormen van contacten, zonder of met weinig lijfelijk contact. [...] Men kan dan minder blijvende schade verwachten."

Antwoord 5: Niet de auteurs gebruikten een zo brede definitie, dat deden de oorspronkelijke onderzoekers.

Rind c.s. hebben geen gegevens toegevoegd; zij stellen helder dat zij elk Engelstalig onderzoek hebben gebruikt dat maar bekend was. Als je alles opneemt, kun je er per definitie niets meer van het een of het ander aan toevoegen. Men mag hier wel opwerpen dat de gebruikelijke definities zo breed zijn dat ze geen onderscheid meer maken tussen graden van misbruik.

Het Rind team had geen andere keus dan het opnemen van alle onderzoeksrapporten in de meta-analyse, hoezeer de definities van SMK ook verschilden. Zo niet, dan waren ze beschuldigd van selectiviteit. Nu worden ze beschuldigd van oververtegenwoordiging.

Laten we eens kijken naar pagina 30 en tabel 1 van de meta-analyse. We kijken dan eens naar de verschillen tussen de onderzoeken die alleen contact-seks onderzochten en de onderzoeken die ook contactloze ervaringen opnamen. Merk op dat deze categorieën elkaar overlappen.
Zestien van de 78 steekproeven betroffen uitsluitend contact-seks; de overige 58 betroffen combinaties van beide typen ervaringen. Als je nu de gemiddelde effectomvang van beide groepen uitrekent, kom je op .135 voor contact-seks en op .100 voor de combinatiegroep: zeker geen dramatisch groot verschil.

Vraag 6: Overheersten niet enkele oudere onderzoeken met milde resultaten de gehele meta-analyse?

De FRC zei in een persbericht van 20 mei 1999 wat Laura Schlessinger ook al had gezegd, zich baserend op een brief van Dr Fink:

"Van de 59 in de meta-analyse opgenomen onderzoeken, komt 60% van de gegevens van een enkel onderzoek van 40 jaar geleden."

Antwoord 6: Het onderzoek van Landis, waar hier op gedoeld wordt, is niet gebruikt in de primaire analyse.
De auteurs hebben zelf al opgemerkt dat zij het onderzoek van Landis in het geheel niet hebben gebruikt bij hun analyse van langdurige symptomen met behulp van correlatieberekening van de effect-omvang. Landis geeft namelijk geen correlatie coëfficiënten. De auteurs voegden hieraan toe dat, als het Landis onderzoek geheel was weggelaten, dit de resultaten niet significant zou beïnvloeden.

De 1.496 gevallen uit het onderzoek van Landis vormen 4% van het totaal van 35.703 gevallen, dus geen 60%. Alleen in tabel 8, de zelf-gerapporteerde gevolgen op pagina 37, vormen de 746 gevallen van Landis 62% van het totaal van 1191. In tabel 7 vormen Landis' 676 gevallen 33% van het geheel van 2017. Wie dan beweert dat de gevallen van Landis 60% uitmaken van de gehele meta-analyse, maakt een pars pro toto fout: hij rekent een deel als het geheel.
Van de 59 onderzoeken dateren er slechts drie van voor 1984 (Landis 1956, Finkelhor 1979 en een uit 1981). Slechts zeven dateren er van voor 1987. 52 Onderzoeken zijn dus verricht na 1987.

Vraag 7: Is het gebruiken van zoveel niet gepubliceerd onderzoek geen methodologische fout?

Zo zegt de FRC: "23 van de 'bruikbare onderzoeken' zijn nooit gepubliceerd."

Antwoord 7: Nee, een niet gepubliceerd onderzoek is niet slecht omdat het niet is gepubliceerd. Ruim de meerderheid van de niet gepubliceerde onderzoeksverslagen waren proefschriften. Het opnemen daarvan in een meta-analyse is een standaard procedure in de onderzoekspraktijk. Twee andere waren doctoraalscripties.
We mogen er in dit verband op wijzen dat het Rind team heeft ontdekt dat er een onterechte verschuiving van resultaten optreedt in de richting van de gepubliceerde verslagen. Men publiceert namelijk eerder als men schade concludeert; onderzoek dat geen of weinig schade concludeert, is veel moeilijker te publiceren.
In hun toespraak van 9 november 1999 zeggen de auteurs:

"De niet gepubliceerde gegevens die we hebben gebruikt kwamen allemaal van proefschriften. Deze worden, zoals academici kunnen weten, doorgaans grondig bekeken door een groep gepromoveerde wetenschappers, vanaf het ontwerp, via het verzamelen van de gegevens, tot en met het verslag ervan. … De wel- en de niet gepubliceerde gegevens vertellen hetzelfde verhaal."

Vraag 8: Moet de meta-analyse niet nagezien worden door deskundigen in de statistiek?

De meeste van de opponenten zeiden dat de meta-analyse fouten bevatte, vol methodologische missers (biases) zat of gewoon regelrecht de prullenmand in kon.

Antwoord 8: Nee, want dit is al gebeurd.

Dr Ray Fowler, voorman van de APA (American Psychological Association) schreef op 25 mei 1999:

"Omdat het artikel zoveel aandacht trok, hebben wij het proces van acceptatie en publicatie nauwgezet nagegaan, evenals de juistheid van de methode van onderzoeken en analyseren. Dit onderzoek voldeed aan de hoge eisen die de APA stelt aan intervisie door collega's. Omdat het zoveel controverse opleverde, is het nog eens extra nagezien door een deskundige in de statistiek. Deze bevestigde dat het voldoet aan de huidige normen. Ook verklaarde hij dat de onderzoeksmethode, die overal gebruikt wordt bij de NIH (National Institutes of Health) om richtlijnen te ontwikkelen, goed is.
Desondanks heeft de APA nog eens aan de AAAS (American Association for the Advancement of Science) gevraagd om er nog eens onafhankelijk naar te kijken. Dit comité verklaarde:
"Wij zien geen reden voor een herhaling van de intervisie door collega's die de APA al heeft laten verrichten voor ze besloot het te publiceren." En:
"Wij zien geen duidelijk bewijs van onjuiste toepassing van de onderzoeksmethode of andere laakbare daden door de schrijvers ervan."

2. Het centrale begrip 'instemming' ('consent')

Vraag 9: Is het hele onderzoek niet fout omdat het gebaseerd is op een verkeerd uitgangspunt, namelijk het bestaan de mogelijkheid tot instemming (van de jeugdige)?