• PDF versie

Intussen is het pleit gewonnen door het begrip oriëntatie.

De omslag hierin is te dateren in 2012, bij een veelgelezen artikel van Michael C. Seto:

• Is Pedophilia a Sexual Orientation? in: Archives of Sexual Behavior, Volume 41, pp 231–236

De kern van zijn betoog is dat je spreekt van een (hetero-, bi- of homoseksuele) oriëntatie op basis van

• (1) de leeftijd waarop de voorkeur onstaat of bewust wordt, doorgaans in de puberteit,
• (2) de samenhang van seksueel en romantisch gedrag, en
• (3) de stabiliteit ervan op de langere termijn.

Hij concludeert dan dat precies die drie verschijnselen zich voordoen bij een voorkeur voor kinderen - met de beperking: althans bij mannen; over vrouwen zijn te weinig gegevens beschikbaar namelijk. Pedofilie is dan te zien als een oriëntatie op leeftijd, meer dan op gender. Zeker, er zijn verschillen, maar toch meer overeenkomsten.

Dat het zich bewust worden van de eigen seksuele voorkeur (1) plaats vindt in de puberteit, zo rond het vijftiende levensjaar, is in voorgaand onderzoek, aldus Seto, maar ook in later onderzoek, wel voldoende gebleken. Deze bewustwording gaat vooraf aan seksueel gedrag. Wel kan de acceptatie van een pedofiele voorkeur een langduriger en moeizamer proces zijn dan bij een homo- of een heteroseksuele voorkeur, namelijk door het stigma hiervan, de bewustwording ervan vindt op ongeveer gelijke leeftijd plaats.

De stabiliteit van elke oriëntaie (3) is al gebleken bij hetero- en homoseksuele mannen; geen therapie bleek bijvoorbeeld de homoseksuele voorkeur zelf te kunnen veranderen. Ook pedofielen ervaren dit zo.

Wat betreft het gedrag (2) schrijft Seto: ""Pedofilie gaat samen met (is associated with) seksueel gedrag ten opzichte van kinderen."
Het is Seto niet kwalijk te nemen, omdat in de tijd vóór 2012 vrijwel al het onderzoek naar 'pedofilie' vrijwel alleen plaats vond onder vanwege pedoseksueel gedrag veroordeelde personen, dus dat de conclusies daaruit niet gegeneraliseerd mogen worden tot alle mensen met pedofiele gevoelens. Hij merkt dit al op in zijn boek van 2008. Hij erkent dat er terdege pesonen bestaan die wel pedofiele gevoelens hebben, maar die deze niet omzetten in pedoseksuele daden.

"Finkelhor (1984) definieert 'emotionele harmonie' (emotional congruence) met kinderen als de mate waarin seks met een kind aan diens emotionele behoefte beantwoordt.
[Maar:]
Gevoelsmatige harmonie kan ook inhouden: de mate waarin iemand bij voorkeur met kinderen omgaat, van kindvriendelijke activiteiten geniet, en aanvoelt dat zijn[/haar] behoefte aan gevoel en intimiteit juist bij kinderen tot hun recht komen. (Wilson 1999)"

En:
"Sommige pedofielen verlangen niet alleen naar seksuele contacten met kinderen, maar eerder naar romantische relaties met hen. Zo interviewde Li (1991) 27 pedofielen; haar bevinding was dat velen van hen hun contacten met kinderen omschreven als een aspect van liefdevolle relaties."

Alsook:
"Wilson and Cox (1983) interviewden 77 leden van de Paedophile Information Exchange in the UK. Hun bevinding was dat meer respondenten hun relaties met kinderen omschreven als affectief, liefdevol, intiem en close (25 respondenten), dan als genitaal gericht (18 respondenten). Een aantal respondenten noemden hun relaties "platonisch", waarmee zij aangaven dat de seksuele aantrekkingskracht niet hun primaire motief was."

Zo ook:
"Er is weinig 'ander' onderzoek verricht, namelijk dat de gevoelsmatige kant onderzoekt van de contacten met kinderen, zoals de volwassenen die beleven."

Seto vraagt zich dan af:
"Pedofilie zal wel nooit door de samenleving geaccepteerd worden als dit zo gezien wordt dat de uitingen daarvan [in bepaalde gevallen! - FG] neerkomen op seksueel misbruik van kinderen, maar zou het getolereerd kunnen worden als het niet vergezeld gaat van criminele daden?"

En
"Onze pogingen om een om te gaan met pedofilie en de daaraan verbonden sociale problemen van kindermisbruik, pornografie, sekstoerisme en jeugdprostitutie, stellen ons toch voor de eis om pedofielen met meer medeleven en met minder discriminatie tegemoet te treden (Zie Seto 2008)"

Ook concludeert hij:
"Het zien van pedofilie als een seksuele oriëntatie zegt ons dat behandeling beter werkt als het zich richt op het vermogen tot zelfregulering (om goed met pedofiele aandrang en gedachten om te gaan), dan om te proberen seksuele voorkeuren te veranderen."

Hij stelt ook dat ...
◦"... behandeling, hulp en steun meestal alleen beschikbaar zijn voor mensen die zijn aangeklaagd of veroordeeld (...). Veel minder is dit beschikbaar voor pedofielen die hulp zoeken."

Mijn voorvaderen waren scheepsbouwers en walvisvaarders. De laatste oriënteerden zich eerst op het noorden, na de punt van Scandinavië op het oosten, om Spitsbergen te bereiken. Dit wil niet zeggen dat zij daar ook aan kwamen; eerder koersten zij op het Sint Gilles Eiland.